Is het een trend, steeds verder te willen lopen? Geen idee, maar in ieder geval hoor ik om mij heen meer mensen die verder willen lopen, dan mensen die sneller willen lopen. Eigenlijk is dat vreemd voor een sport waar van oudsher de tijd bepaalde wie de beste was. Is dat erg?

​Op zich kan het geen kwaad, denk ik. Een mens is prima in staat om zeer lange afstanden hard te lopen. Maar wil iedereen echt vanuit zichzelf steeds verder? Of is hier sprake van een sociale druk? Of nog erger: is er sprake van commerciële druk? Tegen de stroom in zwemmen is lastig en ook ik krijg regelmatig de vraag hoeveel marathons ik heb gelopen (nul) of wanneer ik dat ga doen (waarschijnlijk nooit). Wat is er mis met een goede 5 of 10 km lopen?

Maar goed, ik accepteer het: het moet steeds verder. Prima. Ik zei al, dat de mens dat prima kan. Ik vergat er alleen bij te zeggen onder welke voorwaarden. Om verder te lopen, moet je trainen. Dat beseft iedereen zich wel. Maar wat moet je trainen? Je uithoudingsvermogen? Ja, dat kan. Is het belangrijk? Nee, eigenlijk niet. Huh??

Je uithoudingsvermogen ontstaat vanzelf als je de werkelijk belangrijke zaken traint: belastbaarheid en techniek. Je denkt nu vast: hij is ècht gek. Ja, dat klopt, maar daar hebben we het andere keer misschien wel over. Nu gaat het over trainen om verder te lopen.

Tenzij je eenmalig een marathon willen lopen en daarna verder achter een rollator wil strompelen, is het allerbelangrijkste dat je lichaam de impact van een marathon kan verdragen. En die impact is fors. Ruim 20.000 passen waarbij je je een veelvoud van je lichaamsgewicht op moet vangen in een halve werkdag zonder koffiepauze. Daar zal je lichaam op voorbereid moeten worden.

Als we van kinds af altijd waren blijven hardlopen, was dat geen probleem. Maar de meesten zijn al snel gaan fietsen, daarna kwam de brommer en de auto. En twintig of meer jaar later, willen we opeens een marathon gaan lopen. Dat kan, maar die twintig jaar moeten wel ingehaald worden. Je kan de belastbaarheid prima trainen. Niet door steeds verder te lopen, wel door veel te lopen.

Nee, niet elke dag. Gewoon 3 of 4 keer per week een normale training van 8-12 km is prima. Dat wordt vanzelf veel als je het een paar jaar doet. Een paar jaar? Ja, een paar jaar. Een paar jaar zonder blessures en met plezier.

Dat is toch saai? Nee, dat is niet saai als je de juiste trainingen doet. Door de trainingen te variëren in duurloop en interval, asfalt en bos etc. train je niet alleen je belastbaarheid, maar ook je snelheid en uithoudingsvermogen.

Als jij die ene loper met die perfecte techniek bent, ben je dan al bijna klaar voor langere afstanden. Voor alle anderen geldt dat van het begin af aan aandacht aan de looptechniek besteed moet worden. 20.000x achter elkaar een slechte beweging levert gegarandeerd ten minste spierpijn op, maar waarschijnlijk zelfs een blessure. Een goede techniek is ook nog eens efficiënter, dus kost het minder inspanning. En wie weet, ben je zelfs sneller. O nee, dat was niet belangrijk. Je wil verder.
​
Van de 8-12 km in de training stap je natuurlijk niet in één keer naar de marathon. Loop eerst eens een paar 10 EM, een halve marathon of een trail van 25 km. Ben je zo weer 2 jaar verder en is je belastbaarheid nog beter en ben je ondertussen ook geestelijk klaar voor een inspanning van circa 4 uur.

Dus: steeds verder? Ja, prima, maar neem de tijd. Een schema van 100 dagen met maximaal 14 km is geen goede basis voor een lang hardloopleven na de eerste (en enige?) marathon.

Jan Stigter

Jan is een trainer van het eerste uur, hij bezit veel kennis en vindt trailrunnen zelf het leukste om te doen. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Als je iets zegt moet het ook ergens op slaan daarom vinden wij zijn tips en adviezen altijd erg waardevol. Schrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat.